Przechowanie jest powszechną umową dnia codziennego. Polega na zobowiązaniu się przez przechowawcę (osobę, która rzecz przechowuje – bierze pod opiekę) do zachowania rzeczy oddanej mu w przechowanie w stanie niepogorszonym. Przedmiotem tej umowy może być tylko rzecz ruchoma. Do nieruchomości stosuje się inne rodzaje umów.
Fakt przekazania rzeczy jest niezwykle ważnym elementem tej umowy, ponieważ dopiero gdy zostanie dokonany, umowa dochodzi do skutku. Aby zawrzeć ważną umowę tego rodzaju, nie ma konieczności zachowania szczególnej formy np. pisemnej. W życiu codziennym natomiast często wykorzystywane są znaki będące dowodem oddania rzeczy np. kwit w przechowalni bagażu.
Przechowawca oddanej mu rzeczy nie może używać. Może jednak swoje usługi świadczyć odpłatnie, co jest zwyczajowo przyjęte, lecz jeśli strony tak się umówią, usługa ta może być też bezpłatna.
Obowiązki związane z tą umową spoczywają na obu jej stronach.
Obowiązki przechowawcy:
- Piecza nad rzeczą zgodnie z treścią zawartej umowy;
- przechowanie rzeczy w niepogorszonym stanie;
- zmiana miejsca przechowywania, gdy jest to niezbędne dla ochrony rzeczy,
- uzyskanie zgody właściciela, gdyby chciał rzeczy używać;
- oddanie rzeczy na przechowanie innej osobie może mieć miejsce tylko w szczególnych okolicznościach. Gdyby do tego doszło, na przechowującym spoczywa obowiązek poinformowania właściciela;
- przechowawca związany jest okresem zawarcia umowy, gdy otrzymuje za to wynagrodzenie i może żądać wcześniejszego odebrania rzeczy tylko w wyjątkowych sytuacjach. Gdy umowę zawarto na czas nieoznaczony może żądać odebrania rzeczy w każdym momencie.
Obowiązki ciążące na oddającym/składającym:
- zwrot wydatków poniesionych w celu właściwego przechowania rzeczy,
- zwolnienie przechowawcy ze zobowiązań, które zaciągnął w celu przechowania,
- wypłacić wynagrodzenie, jeśli umowa była odpłatna,
- oddający może w każdym momencie zażądać zwrotu rzeczy, doprowadza to umowę przechowania do końca.
Odpowiedzialność przechowawcy regulują ogólne zasady kodeksu cywilnego.